Kompozyty polimerowo-szklane

Kompozyty polimerowo-szklane to termin określający materiał kompozytowy składający się z przede wszystkim z włókien szklanych, które zostały nasycone żywicą polimerową. Połączone w ten sposób komponenty tworzą materiał, który jest wytrzymały, lekki, odporne na korozję i dają duże możliwości obrubki i formowania.
Ze względu na swoje zalety, kompozyty szklane są wykorzystywane w coraz większej liczbie branż, np. przy budowie elektrowni wiatrowych, budowie jachtów lub basenów, w branży motoryzacyjnej, ale także w naszej branży gazowniczej.

Kompozyty szklane uzyskują swoją wytrzymałość dzięki zastosowaniu w nich cienkich włókien szkła. To właśnie mocne i sztywne włókna odpowiadają za przenoszenie siły, a otaczająca je żywica powoduje rozkładanie siły na większej powierzchni. Dobór odpowiednich włókien - o określonej średnicy, długości, ciężarze, wypełnieniu, strukturze przestrzennej ułożenia decyduje o określonej charakterystyce kompozytu, firma Ken od wielu lat stosuje ta technologie i na przestrzeni czasu cały czas ją doskonali co sprawia, że jej produkty są wyjątkowo dopracowane.

Żywice polimerowe wiążą włókna szklane chroniąc je przed uszkodzeniami oraz czynnikami zewnętrznymi. Żywice polimerowe dzielą się na dwie kategorie: żywice termoutwardzalne(thermosets) i żywice termoplastyczne (thermoplastics). Podstawową różnicą między tymi żywicami jest chemia procesu utwardzania. 
Żywica termoutwardzalna pod względem chemicznym składa się z cząsteczek połączonych w łańcuchy, które łączą się i krzyżują w procesie utwardzania (zapoczątkoawny przez ciepło i/lub katalizator) by na końcu stworzyć sztywną i twardą strukturę. Do tej grupy należą: żywica poliestrowe, żwyica vinyloestrowa, żywica epoksydowa, żywica fenolowa. 
Łańcuchy cząsteczek w żywicach termoplastycznych ulegają formowaniu przy wysokich temperaturach i pozostają plastyczne przy ponownym podgrzaniu do wysokiej temperatury. Do tej grupy należą: polietylen, polistyren, polipropylen, termoplastyczny poliester (PET, PBT).